We are Olympiacos...

Ακόμα μια επική και ιστορική σεζόν έφτασε στο τέλος της. Ο Ολυμπιακός σπάζοντας όλα τα κοντέρ και καταρρίπτοντας όλα τα προγνωστικά, κατάφερε και έφτασε στον τελικό, στον οποίο έχασε από την οικοδέσποινα Φενέρ, μένοντας με την τιμητική "ταμπέλα" της δεύτερης θέσης... Ο Αντιδραστικός σχολιάζει -με όσο μυαλό του έχει απομείνει...

80-64 λοιπόν, νίκη για τους Τούρκους της Φενέρ... Ακόμα μια ήττα από τον Ομπράντοβιτς σε τελικό Euroleague, που πλέον γίνεται (ακόμα περισσότερο) ερυθρόλευκος "δήμιος"... Παρόλα αυτά ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει πια τον αδιαμφισβήτητο σεβασμό των πάντων... Με μια ακόμα 100% overachieving πορεία.

Ξεκινάμε με το πρώτο σχόλιο. Turkish Airlines, Dogus  Group,  το f4 ΞΑΝΑ στην Πόλη. Η διοργάνωση αυτή ΕΠΡΕΠΕ να πάει στην Φενέρ και ΠΗΓΕ. Αυτό τα λέει όλα και δεν θέλει περαιτέρω ανάλυση. Ισχύει στο 100% αυτό που είπα.

Μπασκετικά ο Ολυμπιακός έπαιξε όσο άντεξε. Όσο έμπαιναν τα σουτ κρατιόταν στο ματς (σχεδόν επί 30'), καθώς η ρακέτα της Φενέρ είχε αφενός απαγορευτικό  (ακούει στο όνομα Ούντοχ) κι αφετέρου έπεφτε το ξύλο της αρκούδας- το οποίο σαφώς επετράπη. Τα σουτ σταμάτησαν λοιπόν να μπαίνουν, ο Ντατόμε ντύθηκε Κάρολ στη Μαδρίτη και κάπως έτσι, ο τελικός χάθηκε με παρεμφερή τρόπο με τον τελικό της Μαδρίτης*.

*Θυμίζω ομοιότητες με το f4 της Μαδρίτης:

-Στον ημιτελικό ο Θρύλος νικά την ΤΣΣΚΑ του Ιτούδη μετά από ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ υπερπροσπάθεια.
-Στον τελικό παίζει εμφανώς κουρασμένος και άδειος, με ομάδα οικοδέσποινα που παίζει στην έδρα της με 15.000 κόσμο (η Euroleague το θέλει, το επιλέγει προφανώς αυτό) και χάνει την κούπα.

Έτσι η ομάδα δεν κατάφερε να κάνει ακόμα μια μυθική εμφάνιση. Δεν άντεξε με τόση κούραση να παίζει σε ένα ακόμα κολαστήριο από 18.000 Τούρκους, με τον Ομπράντοβιτς να ορείεται στην άκρη του πάγκου του και να παίρνει ΟΛΕΣ τις φάσεις υπέρ του και βέβαια απέναντι σε μια πολύ καλή ομάδα-να τα λέμε όλα- που αξίζει ένα  τίτλο με την πορεία της την τελευταία τριετία και βέβαια με τις επενδύσεις που χει κάνει.

Αγωνιστικά οι αρχηγοί λύγισαν απο το πολύ ξύλο, ο Παπανικολάου απόψε δεν ήταν εύστοχος, ο Παπαπέτρου δεν έκανε γενικά καλό τουρνουά, ο Αγραβάνης το κάθε άγγιγμα του σφυρίχτηκε φάουλ κι έμειναν να παλεύουν ο Μάντζαρης με τους συγκλονιστικούς center Μιλουτίνοφ και Μπιρντς, μαζί με τον συμπαθητικό Γκριν. Με τέσσερις παίχτες προφανώς δεν κερδίζεις σε τελικό Euroleague -ο οποίος μάλιστα είναι και "προδιαγεγραμμένος" από την διοργανώτρια.

Ο δε Σφαιρόπουλος (που έχει έστω και χαμένους δυο τελικούς...) επειδή ήξερε πως η ομάδα του ήταν κουρασμένη, πήρε 2-3 ρίσκα που όχι μόνο δεν του βγήκαν, αλλά του γύρισαν μπούμερανγκ:

-Έδωσε τα σουτ  στον Κάλινιτς (4/5 τρίποντα ΟΛΑ ελεύθερα)
-Έπαιξε για πρώτη φορά μέσα στη σεζόν ζώνη (???) στην οποία η Φενέρ απλά εκτόξευσε τη διαφορά... Λάθος κίνηση...

Το τελικό συμπέρασμα πάντως δεν αλλάζει. Μας μένει  υπερηφάνεια, καύλα, συγκίνηση και το κυριότερο ΟΡΑΜΑ για αυτή την ομάδα. Η τεχνογνωσία, το μοντέλο και βέβαια η εξωπραγματική  ενέργεια αυτής  της ομάδας,  αποδείχθηκε ΚΑΙ εφέτος πως αποτελούν συστατικό επιτυχίας και είναι καθαρά θέμα συγκυρίας και ατυχίας που δεν ήρθε η 4η κούπα. Και βέβαια και θέμα ικανότητας της αντιπάλου.

Συγχαρητήρια στην Φενέρ αλλά ακόμα πιο πολλά συγχαρητήρια αξίζουν  στην ομάδα μας που μας χάρισε ΞΑΝΑ μια επική σεζόν και πορεία! Η Φενέρ των μηδέν Τούρκων χτίστηκε με πολλά δις για να φτάσει στην κορυφή, ο Ολυμπιακός όμως είναι μια ομάδα πολύ φθηνότερη, με βάση τους Έλληνες, που χτίστηκε με σκοπό να παλεύει στο παρκέ και πρεσβεύει πολλά περισσότερα από μια ομάδα- σύμβολο της παγκοσμιοποίησης όπως η Φενέρ. Για αυτό σας λέω τα περισσότερα συγχαρητήρια απόψε, αξίζουν κυρίως στον Ολυμπιακό...

We are Olympiacos λοιπόν... Και συνεχίζουμε! Η αποψινή ήττα θα πονέσει μια βδομάδα ίσως και δέκα μέρες. Η φετινή πορεία όμως θα μνημονεύεται κι αυτή, όπως και οι προηγούμενες (2012, 2013, 2015) για πολλά πολλά χρόνια ακόμα!

Σας ευχαριστούμε για όλα ΜΑΓΚΕΣ! ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΔΥΝΑΤΑ!