Τα κρυφά χαρτιά του Σφαιρόπουλου και οι «περαστικοί» οπαδοί…

Το ματς ξεκίνησε με έναν λαβωμένο Ολυμπιακό και το ΣΕΦ παγωμένο. Και τελείωσε σε «καμίνι», με νίκη και πολύτιμα συμπεράσματα-οδηγό για Μαδρίτη…Stouk

ΚΟΣΜΟΣ

Ίσως στο Φαληρικό στάδιο πρέπει να εφαρμοστεί ένα είδος… face control!!! Οι 7-8.000 που βρέθηκαν δίπλα στην ομάδα, δεν ενοχλήθηκαν ούτε από τη βροχή, ούτε από το εργάσιμο της ημέρας, ούτε από την ήττα με την Φενέρ και τη Λαμποράλ. Αμιγώς μπασκετική στήριξη, σε μια ομάδα που, ενώ αξίζει sold out σε κάθε ματς, «εισπράττει» πολύ λιγότερα από τον κόσμο της. Άραγε, αν με νίκη ο Ολυμπιακός έπαιρνε πλεονέκτημα έδρας, θα έβρισκε κανείς έστω και κενό… σκαλάκι στο ΣΕΦ; Μάλλον όχι…

Χρόνο με το χρόνο, λοιπόν, πείθομαι όλο και περισσότερο ότι οι ερυθρόλευκοι έχουν μπασκετικούς (όπως λέμε) οπαδούς, αλλά αυτοί δεν ξεπερνούν χοντρικά τους 8.000. Οι υπόλοιποι είναι πιο πολύ οπαδοί της νίκης και στα δύσκολα προτιμούν την αποχή.

Το καλύτερο θα ήταν ο Ολυμπιακός να έπαιζε σε γήπεδο τέτοιας χωρητικότητας, για να μπορέσει να έχει πάντα δίπλα του αυτούς που αντέχουν να τον στηρίζουν.

ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ

Μετά το ματς με τη Φενέρ, διάβασα κάποιες πικρόχολες κριτικές για τον Γιάννη Σφαιρόπουλο. Ο άνθρωπος αυτός δεν αξίζει (ακόμα) την αποθέωση, ούτε όμως και τον μηδενισμό. Έφερε τον Ολυμπιακό στο top8, κέρδισε τον Ντούντα χωρίς Σπανούλη-Σλούκα και 2^ο αξιόπιστο 4άρι (ο Αγραβάνης είναι προς το παρόν λύση ανάγκης) και φαίνεται ότι δουλεύει πολύ. Κάποιοι, ας του αναγνωρίσουν τουλάχιστον αυτό.

ΠΑΙΚΤΕΣ

Όλιβερ Λαφαγιέτ: Ο Αμερικάνος απέδειξε ότι δεν είναι απλά ρολίστας σε αυτή την ομάδα. Είναι ηγετική φυσιογνωμία και το κατέθεσε στο παρκέ, τη στιγμή μάλιστα που είχε συγκεντρώσει πάνω του σκληρές κριτικές για την επιλογή του στη Βιτόρια. Αυτοί οι παίκτες σε πάνε μακριά και σου δίνουν τίτλους…

Βαγγέλης Μάντζαρης: Προφανώς οι προσπάθειες που πήρε (τα ποσταρίσματα, οι διεισδύσεις, τα τρίποντα) δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Αν δεν δουλέψεις κάτι στην προπόνηση δεν σου βγαίνει με τίποτα στο γήπεδο. Άρα, λοιπόν, ο Βαγγέλης έχει βελτιώσει μεθοδικά το εκτελεστικό κομμάτι του παιχνιδιού του. Ειδικά σε αλλαγές στα σκριν, όταν βγαίνει πάνω του αντίπαλος ψηλός με αργά πόδια, έχει πλεονέκτημα και πρέπει να το εκμεταλλεύεται όλο και πιο συχνά.

Ματ Λοτζέσκι: Δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ματ δεν είναι 2άρι. Δεν ξέρω αν το έχει δουλέψει και απλά δεν του βγαίνει, αλλά όπως και να χει δεν μπορεί να αντικαταστήσει ούτε τον Σπανούλη ούτε τον Σλούκα. Στο "3" είναι κομβικός και πολύτιμος, αλλά μέχρι εκεί.

Τρέμελ Ντάρντεν: Στην επίθεση είναι άφαντος. Αμυντικά προσφέρει, αλλά στην απέναντι «όχθη» του παρκέ είναι τουλάχιστον σε πολύ κακά φεγγάρια. Ποτέ δεν ήταν αυτό το ταλέντο του, αλλά πλέον έχει περάσει στην άλλη άκρη. Ίσως θέλει ξεκούραση, ίσως είναι απλά συγκυρία.

Ιωάννης Παπαπέτρου: Πάντα μου άρεσαν οι θρασείς παίκτες. Το παιδί έχει τσαγανό, παίρνει κρίσιμα σουτ και παρότι έλειψε καιρό και ουσιαστικά τώρα τον βλέπουμε για φέτος, δείχνει έτοιμος να πάρει όλο και περισσότερο χρόνο. Παιχνίδι με πλάτη, τρίποντο, άμυνα, δηλαδή το πιο κατάλληλο πακέτο για την θέση «3». Ο Παπαπέτρου θα αλλάξει τις ισορροπίες στον φετινό Ολυμπιακό. Ειδικά στα Playoff Ευρωλίγκας και Πρωταθλήματος.