Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Η Euroleague στα χνάρια του UEFA Champions League...


Ο #ζίο_7 μετά από κάμποσο καιρό είναι η αλήθεια καταπιάνεται με τον χορό εκατομμυρίων που έχουν στήσει κυρίως οι ομάδες (όχι όλες) της Euroleague και βλέπει το ''κακό'' να έρχεται... 


Όπως πολύ εύστοχα παρατήρησε στο χθεσινό του άρθρο ο Αντιδραστικός η κατάσταση με τα συμβόλαια που δίνουν ορισμένες ομάδες της euroleague σε παίκτες έχει ξεφύγει. Το παρατηρούμε τα τελευταία χρόνια να γίνεται αυτό όλο και πιο έντονα στο ποδόσφαιρο και κυρίως στο Champions League,  όπου τείνει να γίνει, από την καλύτερη διασυλλογική  διοργάνωση του κόσμου,  σε ένα κλειστό κλαμπ όπου κάθε χρόνο η Ρεάλ η Παρί η Μπαρτσελόνα η Μπάγερν η Σίτυ και οι υπόλοιποι πλούσιοι ανά την Ευρώπη,  θα κοντράρονται με στόχο το τρόπαιο με τα μεγάλα αυτιά. Οι ίδιοι. Κάθε χρόνο. Χωρίς ''εκπλήξεις'' να τους χαλάνε τα σχέδια. Παρά μόνο οι ισχυροί.

Ήδη τη φετινή χρονιά πολλοί τη χαρακτηρίζουν ως μια απ' τις καλύτερες του θεσμού.Γιατί? Μα πολύ απλά, γιατί οι ανατροπές και οι εκπλήξεις ήταν αυτές που κράτησαν το ενδιαφέρον του κόσμου στα ύψη. Ημιτελικοί με Λίβερπουλ, Τότεναμ, Άγιαξ και Μπαρτσελόνα, ήταν για τον ουδέτερο φίλαθλο και λάτρη του ποδοσφαίρου, ένα δώρο απ' αυτά που έβλεπε αρκετά συχνά τις δεκαετίες του '80 και του '90 αλλά και παλιότερα. Η μονοτονία και η πλήρης κυριαρχία 3-4 μεγάλων της Ευρώπης κουράζει και οδηγεί το προιόν σε ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο  και τον θεατή σε κορεσμό.

Πάμε όμως και στα "δικά μας" και συγκεκριμένα στην  Euroleague.
Αν όχι όλοι οι περισσότεροι τουλάχιστον θα έχετε ακούσει-διαβάσει για τα ''όργια''της Μπαρτσελόνα στο μεταγραφικό παζάρι. Κλείνει τον Μίροτιτς με 7εκ./χρόνο, πήρε Χίγκινς-Ντέιβις κι ανανέωσε τελικά  και τον Ερτέλ με περίπου 2εκ./χρόνο έκαστος !Οι τελευταίες μάλιστα πληροφορίες αναφέρουν οτι είναι θέμα χρόνου και του Αμπρίνες να ολοκληρωθεί. Μιλάμε για ενα μπάτζετ που όταν θα ολοκληρωθεί θα κυμαίνεται γυρω στα 70εκ. Και φυσικά δεν είναι η μόνη...

Ο Ντε Κολό οδεύει προς Τουρκία μεριά και τη Φενέρ (αν δεν έκλεισε ήδη), η Ρεάλ ανανέωσε Ταβάρες και Κοζέρ και έπεται συνέχεια, η ΤΣΣΚΑ πήρε Χίλιαρντ, Βόιγκτμαν ενω ανανέωσε Κλάιμπερν και Χάινς, η Εφές έχει κρατήσει προς το παρόν όλα της τα όπλα που την πήγαν μέχρι τον τελικό ε(κτός απ'τον Μότουμ που πήγε στη Βαλένθια)  ενώ η πάντα "large" σε χρήματα Αρμάνι έφερε πίσω στην Ευρώπη τον Έτορε Μεσίνα για να την οδηγήσει στα playoff κι έχρισε και GM τον Χρήστο Σταυρόπουλο (επι σειρά ετών του Ολυμπιακού).                                                                                            
Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό Ρεάλ, ΤΣΣΚΑ, Φενέρ έχουν ξεφύγει και ουσιαστικά ψάχνουμε τον 4ο του final4, χωρίς να βάζουμε μέσα σε αυτούς Εφές, Μπαρτσελόνα, Αρμάνι, Μακάμπι, Χίμκι με δυνατά πορτοφόλια όλοι τους. Και εδώ είναι το κοινό σημείο Euroleague και UEFA Champions League. Με την ανοχή και τις ευλογίες πολλές φορές των οργανωτικών επιτροπών της εκάστοτε διοργάνωσης έχουμε το φαινόμενο που περιγράψαμε πιο πάνω. Οι 4-5 δυνατοί οικονομικά ουσιαστικά να παίζουν μεταξύ τους κάθε χρόνο κι αντί το προϊόν  να αναβαθμίζεται στο τέλος να χάνει και μέρος απ' την πίτα των τηλεοπτικών συμβολαίων, των διαφημίσεων κτλ.

Η αρμόδια επιτροπή της Euroleague εάν σύντομα δεν πάρει κάποια μέτρα (Salary Cap;;;) θα καταφέρει να έχει μόνο πρωταγωνιστές και κομπάρσους και τίποτε άλλο. Κάθε χρόνο θα παλεύουν 6-7 ομάδες για τη τετράδα και οι υπόλοιπες θα είναι εκεί μόνο για τη συμμετοχή...

Υ.Γ: Ησυχία στο λιμάνι, ας ελπίσουμε με την επιστροφή του κόουτς Μπλατ απ'το συνέδριο προπονητών της Euroleague να φουλάρουν οι μηχανές σε όλα τα επίπεδα. Ανανεώσεις, αποδεσμεύσεις, μεταγραφές...

Υ.Γ2: Καλή κίνηση ο Πάντερ και value for money. Έχω την αίσθηση οτι θα αποδειχθεί λίρα εκατό. Καθαρός σκόρερ που τόσο έλειψε πέρσι.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου