Ορμώμενος απο την σημερινή ημέρα γενεθλίων μου αναρωτιέμαι ποιος είναι ο λόγος που μετά απο 36 χρόνια ζωής ειμαι κάθε μέρα και πιο άρρωστος με τον θρύλο μας!! Άρθρο του Θρυλέων
Η πρώτη ερώτηση που κάνεις σε ένα παιδάκι που συναντάς τυχαία ειναι : "πως σε λένε?". Αφού σου απαντήσει η αμέσως επομενη είναι: "τι ομάδα εισαι?". Από μικρά παιδιά οι ομάδες γίνονται κομμάτια της ζωής μας....Σε εμένα λοιπόν αυτό το κομμάτι βάφτηκε ερυθρόλευκο.
Ο Ολυμπιακός για πολλους είναι τρόπος ζωής, κομμάτι της καθημερινότητας μας... Αφήνουμε τις δουλειές μας για να πάμε να υποδεχτούμε τον Γιάγια Τουρέ,για να δούμε απο κοντά τον Μπλάτ ως νέο μας coach...
Ολυμπιακός είναι αυτό το ρίγος που νιώθεις οταν μπαίνεις στο Καραισκάκης, είναι το συναίσθημα που νιώθεις οταν εν χωρό τραγουδάς συνθήματα του θρύλου στην 7 μεταξύ αγνώστων... Είναι τα πρωινά που σηκώνεσαι για δουλειά μέσα στην τρελή χαρά επειδή ο θρύλος την προηγούμενη έριξε 5 γκολ...Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ...
Στήριξη λοιπόν σε όλα τα τμήματα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο μέχρι τελικής πτώσεως.... ΝΑΙ στην καλοπροαίρετη κριτικη, ΝΑΙ στην διαφώνια αλλά ΟΧΙ στήν γκρίνια και στην μιζέρια.... ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΜΙΖΕΡΙΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΚΑΤΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου