Η τεχνική ανάλυση του τελικού

Με την πίκρα στα χείλη νωπή, αλλά την περηφάνια και την τιμή για άλλη μια φορά στα ύψη, ο spanios εν ψυχρώ πλέον, κάνει την ανάλυση του τελικού. Το "αίμα" που μύρισε ο Ζοτς, η μεγάλη ζημιά από Κάλινιτς και Ντατόμε και η "ρομποτική" επτάδα των Τούρκων. Διαβάστε επίσης για το φαινόμενο Μιλουτίνοφ που μόλις ξεκίνησε να μαγεύει την Ευρώπη.


Με καθαρό μυαλό και την λογική πλέον άδεια, από σκέψεις και πίκρα, που κόστισαν ένα άυπνο βράδυ και μερικά "ουφ και γιατί" ο spanios κάνει την μπασκετική ανάλυση του τελικού.

Ο Ζοτς τόσα χρόνια θρέφεται με τον φόβο του αντιπάλου.
Αν μυρίσει "αίμα", κούραση και τρακ τότε έχει το know how για να παίρνει αυτά τα ματς.
Εδώ πήγε να το κάνει πέρσι από το -21 απέναντι στην ΤΣΣΚΑ.

Σε do ro die ματς, είχε προετοιμάσει μια "ρομποτική" επτάδα που το περιορισμένο rotation δεν απέσπασε κανένα μέλος από το πλάνο.
Στον τελικό ήταν καλύτερη ομάδα και αυτό οφείλουμε να το παραδεχτούμε.

Τι έκανε ο Σέρβος;
Έβαλε Ούντο και βοήθεια (!!) πάνω στον Σπαν και πήγε με την λογική "ας χάσω από τους άλλους" ή "πόσα θα βάλουν".
Η ρακέτα ήταν άδεια, εξ ου και το τάισμα των ψηλών.

Το ματς λοιπόν χάθηκε από τα forward χθες.

Η ομάδα είδε Παπανικολάου, Παπαπέτρου και Αγραβάνη άστοχους από το τρίποντο (1/5, 0/1 και 0/3 αντίστοιχα) ενώ στον αντίποδα οι Κάλινιτς και Ντατόμε είχαν 4/6 και 2/2!

Αν συνυπολογίσουμε την κακή βραδιά του Πρίντεζη (1/2 στο τρίποντο, όσο και ο Άντιτς των 8' και 2/7 στο δίποντο) ο Ολυμπιακός ουσιαστικά έπαιξε χωρίς forward , την στιγμή που η Φενέρ πήρε το "φιλέτο" του σκορ από αυτήν την θέση!

Τα γκαρντ με μπροστάρη τον Μάντζαρη χτύπησαν το ματς στα ίσια, ενώ παραπάνω από τις προσδοκίες η εμφάνιση των Μπιρτς και Μιλουτίνοφ.

Ο Σέρβος συστήθηκε και στον πλέον δύσπιστο, ότι πρόκειται για τον καλύτερο ανερχόμενο ψηλό της διοργάνωσης, ένα παιδί που ανήκει στο ραντάρ των Σπερς και στα 20 του βγήκε ο καλύτερος ψηλός της Αδριατικής.
Δεν θα σταθώ στην no look πάσα στον Ουότερς ή στο poster dunk στον Βέσελι, θα σταθώ στο μάτι που γυάλιζε και φυσικά στην άποψη που διατυμπανίζω όλη την χρονιά πως πρόκειται για τον ψηλό με την καλύτερη τεχνική από την εποχή του Τάρλατς.
Ας ελπίσουμε οι καραμπόλες στην front line του Πόποβιτς να μην μας τον στερήσουν από φέτος (με ρήτρα στο 1 εκ δολάρια βέβαια).

Η απουσία των Χάκετ και Ματ δεν αποτελεί δικαιολογία, αλλά αμφιβάλλω αν η Φενέρ χωρίς Ντίξον και Ντατόμε λόγου χάριν, θα κατάφερνε να μείνει τόσο συμπαγής και αγωνιστικά αναλοίωτη.

Καλές οι τεχνικές αναλύσεις, αλλά τα δάκρυα δεν είναι για εμάς. Ή μάλλον δεν είναι για αυτούς.

Η αφαίμαξη του NBA που θα περάσει και φέτος από την Euroleague, πρέπει να μας πεισμώσει όλους.
Πρώτον να κρατηθεί ο κορμός σαν κόρη οφθαλμού και δεύτερον να ανέβει ο πήχης στις 2-3 προσθήκες, γιατί το Βελιγράδι είναι καλύτερα και από Πειραιά!
Μεγάλη ευκαιρία λοιπόν, αλλά όλα αυτά θα αναλυθούν την κατάλληλη στιγμή, αφού πολλοί νομίζουμε ότι η χρονιά τέλειωσε!
ΟΧΙ! Υπάρχει ο τίτλος που θα εγκαθιδρύσει την δυναστεία μας εντός Ελλάδος (ένα ενδεχόμενο τρίτο σερί) και θα βυθίσει τον ΠΑΟ σε μεγαλύτερη εσωστρέφεια.

ΣΤΟΠ σε μεταγραφολογίες, ΣΤΟΠ σε φανταστικές προτάσεις και focus στο Πρωτάθλημα.

Οι ποιητικές εξάρσεις μου εξαντλήθηκαν στον ημιτελικό, όπου ένοιωσα ξανά, αυτό το σκίρτημα, αυτήν την απέραντη χαρά, όπου μόνο αυτή η ομάδα μου προσφέρει.

Σας ευχαριστώ παικταράδες μου, αδέρφια μου.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μέχρι να σβήσει ο ήλιος.