Αναζητούνται ρόλοι και... ρυθμός !

Ο Ολυμπιακός κέρδισε το (επιτακτικό σχεδόν) σετ αγώνων με Αρμάνι και Λιμόζ και πλέον τον περιμένει ο "κακός του δαίμονας" , η Εφές του Ντούντα. Οι 2/2 νίκες ήρθαν μέσα από την σκληρή του άμυνα, αλλά επιθετικά η ομάδα δειχνει ακόμα να χωλαίνει. Στα επόμενα μαυς επομένως εξακολουθούν να αναζητούνται ρόλοι και ρυθμός. Γράφει ο Αντιδραστικός

Αμυντικά η ομάδα δείχνει λοιπόν να ανεβαίνει (στην euroleague, γιατί στην Ελλάδα έπεσε 100άρα από τον τελευταίο μάλιστα ΠΑΟΚ). Ο Γιανγκ κλείνει όλους τους διαδρόμους και σκεπάζει το καλάθι, οι Μάντζαρης-Χάκετ πιέζουν ασταμάτητα στον άσσο, οι Παπαπέτρου-Αγραβάνης-Στρόμπερι κάνουν την βρώμικη δουλειά, ενώ θετική εντύπωση μου κάνει η μεγάλη συμμετοχή φέτος στο αμυντικό ριμπάουντ.

Ναι όλα καλά στην άμυνα αλλά μπροστά τι γίνεται; Προς το παρόν το επιθετικό κομμάτι βασίζεται κυρίως στους αρχηγούς. Ο Πρίντεζης είναι ο πιο σταθερός και παραγωγικός παίχτης, ο Σπανούλης πασάρει ασταμάτητα (κυρίως στους ψηλούς) και στα δύσκολα (βλέπε forum και πυλαία) σκοράρει κιόλας, ενώ περιφερειακά σταθεροί είναι οι Μάντζαρης και Λοτζέσκι. 

Το ζουμί λοιπόν, το "μείζον ζήτημα" είναι να μπουν κι άλλοι στην επιθετική εξίσωση. Οι Μιλουτίνοφ-Χάντερ-Αγραβάνης ΠΡΕΠΕΙ να παίξουν με πλάτη ή και πάνω από την στεφάνη (προς το παρόν το κάνει μόνο ο Γιανγκ), τους Χάκετ-Στρόμπερι πρέπει να τους εκμεταλλευτεί η ομάδα στο transition game (αλλά και με drive στις σετ επιθέσεις), ενώ παίχτης-κλειδί πρέπει να εξελιχθεί ο wonder kid, Παπαπέτρου με πολύ περισσότερα plays και εντός και εκτός ρακέτας...

Ξεκαθάρισμα και καλύτερο μοίρασμα ρόλων στην επίθεση λοιπόν (να πάρει η ομάδα το 100% από κάθε παίχτη!) και μετά το μόνο που θα απομένει, είναι ο ρυθμός, ο ρυθμός που θα έρχεται άλλωστε αγώνα με τον αγώνα. Ακόμα η ομάδα δεν έχει προφανώς, εξ' ου και τα σκαμπανευάσματα μέσα στους αγώνες, αλλά σε αυτό ευελπιστούμε όλοι! 

Χρειάζεται λοιπόν ακόμα υπομονή, καθώς το πραγματικό μπάσκετ ξεκινά από το top 16 και μετά. Μέχρι τότε προφανώς περιμένουμε νίκες (το 3-1 είναι καλό ξεκίνημα άλλωστε!), καλύτερη εικόνα ματς το ματς και βέβαια δουλειά, χαμηλούς τόνους και πάθος.