ΟΧΙ, δεν θα με ταπεινώσετε (άλλο)

Εμετική προπαγάνδα των περισσοτέρων ΜΜΕ, απειλές και τελεσίγραφα των Ευρωπαίων "φίλων" μας, κλείσιμο τραπεζών, ταπείνωση χωρίς όριο ενός ιστορικού λαού. Σε όλα αυτά λέω ένα μεγάλο ΟΧΙ, ξεκινώντας από την Κυριακή.Stouk...

Δεν υπήρξα ποτέ Αριστερός. Πίστευα και πιστεύω ότι η ιδεολογία αυτή είναι μια ουτοπία. Για μια φορά όμως (μου) αξίζει να γίνω.

Ανήκω σε  μια γενιά, μαζί με χιλιάδες άλλους της ηλικίας μου, που ως επί το πλείστον τα βρήκαμε όλα στρωμένα με ροδοπέταλα. Καλοπερνούσαμε και ποτέ δε χρειάστηκε να πούμε όχι, φοβούμενοι μήπως θίξουμε τη βολή μας.

Το δημοψήφισμα ήταν μια λάθος επιλογή του Πρωθυπουργού. Εκλέχτηκε για να πάρει αυτός τις αποφάσεις και το ΟΧΙ σε τόσο ακραίες προτάσεις των δανειστών ο λαός το είχε πει έμμεσα στις πρόσφατες Βουλευτικές εκλογές.

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπηρετούσε μια αλλαγή νοοτροπίας, μία ελπίδα αισιοδοξίας ή έστω μια τιμωριτική λύση απέναντι σε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που έφτασαν τη χώρα στην εξαθλίωση.

Αμφιβάλλω, βέβαια, αν κάποιος από αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ πίστευαν τα περί σκισίματος Μνημονίων, πόσο μάλλον εγώ που δεν το ψήφισα.

Το κατάλαβε και ο ίδιος ο Τσίπρας και προς τιμήν του προσπάθησε για συμβιβαστική λύση. Βρήκε όμως απέναντί του ένα ΔΝΤ και τους ισχυρούς Ευρωπαίους ηγέτες, που ήθελαν εμφανώς να τιμωρήσουν την επιλογή των Ελλήνων να εκλέξουν αντιμνημονιακή Κυβέρνηση και επιπλέον να εξαθλιώσουν ακόμα πιο πολύ τον Ελληνικό λαό, τον οποίο εμφανώς χρησιμοποιούν σαν πειραματόζωο ανθρώπινων αντοχών.

Ο Τσίπρας επέλεξε να πάει σε δημοψήφισμα για να μην βάλει ο ίδιος την υπογραφή του σε μία ακόμη μαχαιριά, που αδικαιολόγητα θέλουν να μας δώσουν. Την θεωρώ πιο πολύ συνειδησιακή επιλογή και λιγότερο πολιτική.

Καλώς ή κακώς λοιπόν την Κυριακή κληθήκαμε να επιλέξουμε αν συμφωνούμε με μία συγκεκριμένη πρόταση των θεσμών. Και τεχνηέντως το ερώτημα μετατράπηκε σε  ΝΑΙ ή ΌΧΙ σε ευρώ και ΕΕ.

Τόσο από τους ίδιους τους εταίρους, που σκανδαλωδώς παρεμβαίνουν ανατρέποντας το ερώτημα,σταματώντας παράλληλα τη χρηματοδότηση των τραπεζών, οδηγώντας μας σε (αναγκαστικό μεν, αλλά ντροπιαστικό) capital control, όσο και από τους εκ των έσω υποστηρικτές τους (ΠΟΤΑΜΙ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ).

Και από κοντά και τα κανάλια, που επένδυσαν σε αυτή την κατάσταση και προσπαθούν με κάθε τρόπο να οδηγήσουν στην απόγνωση τον Έλληνα και στο δικό τους μονόδρομο. Το ΝΑΙ.

Ε, λοιπόν, ΟΧΙ. Βαρέθηκα να εκβιάζομαι, βαρέθηκα να τρομοκρατούμαι, βαρέθηκα να είμαι ένα πειραματόζωο. Χρωστάω ένα όχι στον εαυτό μου και στο παιδί μου, που αύριο-μεθαύριο θα με ρωτήσει: "Μα καλά ρε πατέρα, δεν είπες ποτέ σου όχι; Δεν αντέδρασες σε τίποτα απ' όλα αυτά;;;"

Το πρώτο μου ΟΧΙ θα το πω την Κυριακή. Με περηφάνια, με θέληση και με πείσμα.

Και μακάρι το ίδιο να κάνουν και οι περισσότεροι συμπολίτες μου. Για να κοιμηθούμε έστω και μια φορά με ήσυχη (πολιτική) συνείδηση...

ΥΣ: Φυσικά και εκφράζω προσωπική άποψη και δεν εκπροσωπώ το σύνολο του blog.