Όσο μεγαλύτερο rotation, τόσες περισσότερες πιθανότητες για την Ευρωλίγκα

Η διαφορά με την περσινή ομάδα όσο οδεύουμε προς τα Play Offs της φετινής Euroleague, είναι πως ο Ολυμπιακός μπορεί να περιμένει περισσότερα από τους ξένους του. Ο spanios αναλύει το φετινό rotation που μπορεί να είναι το ελπιδοφόρο μήνυμα για τον τίτλο της Euroleague.


Ο Ολυμπιακός πήρε και φέτος το πλεονέκτημα έδρας και αυτό χωρίς αμφιβολία είναι ένα ένα τεράστιο επίτευγμα.
Δεν λέει τίποτα από μόνο του, αφού η ομάδα στοχεύει το τέλος της διαδρομής, αλλά υπενθυμίζει εμφατικά ότι ο Ολυμπιακός είναι ξεκάθαρα ένας Euroleague Giant της σύγχρονης εποχής.
Αν καταφέρει να παίξει στο τρίτο Final 4 των τελευταίων 4 ετών και αν ακόμα καλύτερα στον τρίτο τελικό του, οι ελπίδες όλων μας είναι ότι οι δυο χαμένοι τελικοί θα είναι το βάλσαμο της επιτυχίας και το Βελιγράδι θα γίνει η νέα Γη της Επαγγελίας, μετά από Ρώμη, Πόλη και Λονδίνο.

Με ψύχραιμο, μπασκετικό μάτι, ο κόουτς Σφαιρόπουλος, σε σχέση με πέρσι έχει καταφέρει να φτιάξει μια ομάδα που κράτησε τον περσινό κορμό της και κυρίως την first unit (η μόνη ομάδα που το κατάφερε, αφού η Ρεάλ κλονίστηκε από τραυματισμούς).

Τι γίνεται όμως από εκεί και πέρα;

Πέρσι η ομάδα στηρίχθηκε σε Σπαν, Πριντ, Παπ, Πάπι, Μάντζαρη (συν τον Αγραβάνη) και τους Γκριν, Μιλουτίνοφ και Μπιρτς (ο κόουτς μάλιστα στο τέλος της κανονικής περιόδου της Euroleague είχε ένα επεισόδιο μαζί του και έκτοτε ο Μπιρτς βγήκε εκτός κλίματος*).
Χάκετ και Λοτζέσκι ήταν στα πιτς, ο Ουότερς ήταν ξεκάθαρα "λίγος", ο Πάτρικ Γιανγκ δεν επέστρεψε ποτέ σε κανονικό ρυθμό.

Φέτος η ομάδα, ακόμα και αν οι επιλογές των ξένων είναι αμφιλεγόμενες, έχει καταφέρει να πάρει πράγματα από όλους τους ξένους, να δείχνουν όλοι εντός κλίματος και αν "μπει" και ο έμπειρος Μπόμπι Μπράουν τότε ο Ολυμπιακός θα πηγαίνει πάνοπλος.

Ο ΜακΛιν ντουμπλάρει έξοχα τον Μιλουτίνοφ και ακόμα κι αν πολλές φορές μοιάζει αφηρημένος, στα μεγάλα ματς βγάζει τεράστια ψυχή.

Ο Ρόμπερτς που δικαιολογημένα έχει συγκεντρώσει βέλη -ειδικά μετά τον χαμένο τελικό με την ΑΕΚ στο Κύπελο- είναι αυτός που εν μέρη μας έδωσε το πλεονέκτημα!
Ο πρώτος σε ποσοστό ελευθέρων βολών της διοργάνωσης, έκανε τεράστια ματς σε Φενέρ, ΠΑΟ και Μακάμπι, όντας το κλειδί τριών μεγάλων διπλών!
Αμφιβάλει κανείς πως μπορεί να είναι ο άνθρωπος που θα έρθει πίσω από τις κουρτίνες;

Ο Στρέλνιεκς μπορεί να μην είναι ο "δολοφόνος" της Μπάμπεργκ, αλλά είναι οικονομικός και ποιοτικός και δίνει το τρίποντο που λείπει, είτε παίξει 20' , είτε 10΄.

Την κατάλληλη στιγμή έχει εμφανιστεί ο Κιμ Τιλί των 211 εκατοστών και το τρίποντο μαχαιριά και φυσικά περιμένουμε με αγωνία την ένταξη του έμπειρου Μπομπι Μπράουν στην εξίσωση, όπου δεν είναι ούτε Ουότερς, ούτε Τζόνσον Όντομ, αλλά ένας αξιόπιστος γκαρντ που μπορεί να γίνει και αυτός game changer (θεωρώ πως ο κόουτς πρέπει άμεσα να τον μοντάρει).

Το κλίμα μάλιστα μοιάζει εξαιρετικό (το instagram των αρχηγών το μαρτυράει) και με τους Παλιούς σε φόρμα, ο Σφαιρόπουλος μπορεί να πετάξει τα βέλη από την φαρέτρα των ξένων.

Η διασταύρωση σε 2 εβδομάδες θα είναι γνωστή και η εντύπωση πως η ομάδα που θα πέσει στον Ολυμπιακό είναι η Κίμκι, ολοένα και δυναμώνει.
Εγώ θα πω, πως αυτός ο Ολυμπιακός από "Αμερικανοθρεμμένες" ομάδες δύσκολα θα αποκλειστεί, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το γεμάτο ποιότητα σύνολο του κόουτς Μπαρτζώκα.

Συνεχίζουμε δυναμικά, ο Σπανούλης είναι πιο συγκεντρωμένος από ποτέ.
Στον ύμνο της Euroleague χθες, κρατούσε την μπάλα σαν να προσεύχεται, σαν να προετοιμάζεται για μυσταγωγία.

Από κοντά ο Πρίντεζης και οι υπόλοιποι στρατιώτες (κομβικό κλειδί η αποφόρτιση / αποκατάσταση του Παπανικολάου, δείγμα του πολύ καλού προγραμματισμού).


*Δεν μου άρεσε αυτό που έγινε χθες με Τόμπσον, ΜακΛιν. Όπως και οι μηδενιστικές δηλώσεις για τα πιτσιρίκια πριν λίγες μέρες. Έχουμε παρόλα αυτά εμπιστοσύνη στον προπονητή.
Απλά δεν υπάρχει περιθώριο να χαθεί "πνευματικά" και να "ξενερώσει" κανείς!