Τα χλωμά μονοπάτια του Ρόμπερτς που δεν "ντουμπλάρει" τον Μακ Λιν και η τρομερή προσήλωση του κόουτς στο σετ παιχνίδι που ώρες ώρες μοιάζει εμμονή. Γράφει ο spanios
Με Λο και Χάινς ο Ολυμπιακός έκανε το back to back και οι δυο αυτοί Αμερικανοί θα "στοιχειώνουν" για πάντα τα όνειρα μας.
Στην Μαδρίτη ο Ντάνστον και ο Λοτζέσκι ήταν το δίδυμο που βοηθούσε συστηματικά τους Έλληνες, αλλά υπήρχαν και οι ρολίστες, Ντάρντεν, Λαφαγιέτ και Πέτγουεϊ.
Πέρσι στην Πόλη, ο Γκριν και ο Μπιρτς αλλά και οι Χάκετ, Λοτζέσκι είχαν την μερίδα του Λεόντος, έστω και αν οι Ματ και Ντάνιελ ήταν αποδεδειγμένα off (και ίσως έχοντας άθελα τους μερίδιο στην απώλεια του τίτλου αλλά και στην μετέπειτα κατάρρευση στους τελικούς).
Φέτος το τροπάριο δεν άλλαξε, οι Έλληνες παρέμειναν στο προσκήνιο και οι Ξένοι αλλάχτηκαν όλοι, ο καθένας για άλλον λόγο.
Αν οι Στρέλνιες, Τιλί και ο "παλιός" Μιλουτίνοφ, είχαν αποδεδειγμένες τομές στο rotation, λόγω εμπειρίας και λόγω εγνωσμένου βιογραφικού, ο Σφαιρό στήριξε τον καταρτισμό του ρόστερ σε... 3,5 Αμερικανούς.
Τον Μακ Λιν που τα πάει περίφημα και δεν έχουμε κανένα λόγο να μην είμαστε ενθουσιασμένοι και σίγουροι. Εξάλλου το "αγροτικό" του σε Άλμπα και Μιλάνο, ήταν ένα καλό δείγμα γραφής.
Ο Ρόμπερτς ξεχασμένος από τα πεπραγμένα της Ευρωλίγκα όπου έφυγε πριν τρία χρόνια από την Μπάμπεργκ, έπαιζε στο NBA με καλούς χρόνους και έστω και αν αρχικά δεν ενθουσίασε (οι περισσότεροι περιμέναμε έναν μπόμπερ αντι Γκριν) το ματς στην Πόλη απέναντι στην Φενέρ αλλά και στο Ισραήλ με την Μακάμπι μας έκανε να αναθαρρήσουμε.
Ο Μπράιαν όμως έχοντας και κάποια προβλήματα τραυματισμών, έχει πέσει σε τρομερή χειμερία νάρκη και δεν μπορεί πραγματικά να κάνει τίποτα!
Δεν δημιουργεί, δεν σκοράρει, μοιάζει άνευρος και μπερδεμένος, είτε από το 1, είτε από το 2.
Οι κλασσικές φωνές περί ταιριάσματος με Σπανούλη ορθώς υψώθηκαν, αλλά να το πάρουμε χαμπάρι αυτό βαραίνει τον εκάστοτε ξένο ΚΑΙ ΟΧΙ τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Σπανούλη.
Οι άλλοι οφείλουν να μπουν στα καλούπια του.
Εδώ ο Χάκετ από ένα scoring guard μεταμορφώθηκε σε defensive machine.
Ο Χόλις Τόμπσον ήρθε και αυτός υπό πλήρη πέπλο μυστηρίου, αφού η ομάδα έψαχνε δυάρι spot shooter και προέκυψε ο Χόλις των 206 εκατοστών που είναι ένα κλασσικό τριάρι!
Εκεί λοιπόν σκεφτήκαμε ότι ο κόουτς έχει στο μυαλό του να κατεβάζει τον Παπ στο 2 για να μαρκάρει τον franchise guard του εκάστοτε αντιπάλου ή να ανεβάζει τον Πάπι στο 4 για να βοηθά τον Πριντ (ειδικά μετά τον γρήγορο τραυματισμό του Τιλί) οπότε ο Τόμπσον θα είχε θέση στο rotation.
Τι είδαμε λοιπόν; Ένα σύγχρονο τριάρι που στον Ολυμπιακό είχαμε να δούμε χρόνια (!), που μπούκαρε, βοηθούσε στην άμυνα με τα μεγάλα άκρα του, κατέβαζε ριμπάουντ και έψαχνε το πολύ καλό ποσοστό καριέρας του στο τρίποντο (σχεδόν 45%).
Ξαφνικά ο Χόλις "θάφτηκε" και δεν προέκυψε κανένα play για αυτόν.
Το γιατί το ξέρει ο κόουτς.
Ο.. μισός Αμερικάνος (Καναδός για την ακρίβεια) είναι ο Ουίλτζερ όπου στην αρχή φοβηθήκαμε για νέα περίπτωση βατόμουρου, αλλά όσο περνούσε ο καιρός είδαμε ένα παλικαράκι με φοβερό τρίποντο αν πάρει ρυθμό. καλό ποσοστό στις βολές, όρεξη να βάλει το κορμί του στις επαφές.
Παρόλα αυτά τώρα γυρίζει με το καλό ο Τιλί και ο Κάιλ δεν μοιάζει και τόσο σίγουρος στο rotation.
Συμπερασματικά, οι Ρόμπερτς και Τόμπσον είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ να ανέβουν.
Ευθύνη δική τους σε ένα σημείο αλλά και του κόουτς (ειδικά στην περίπτωση του Χόλις).
Σε διαφορετική περίπτωση, η ιστορία έχει δείξει πως η ομάδα θα έχει πρόβλημα.
Άχρωμοι και άοσμοι Αμερικανοί = μεγάλο πρόβλημα στο rotation και ειδικά στις δύσκολες νύχτες (βλέπε συντριβή στη Βιτόρια και ήττα στο Κάουνας).
ΥΓ. Πέρσι στην Χώρα των Βάσκων ο Ολυμπιακός κέρδισε 90-95 και επί 40' έτρεχε και χτύπαγε την Μπασκόνια στο ψαχνό.
Φέτος έκανε το ακριβώς αντίθετο. Σετ, σετ, υπομονή, υπομονή και οι Βάσκοι οργιάζαν.
Και ο Ολυμπιακός κοίταγε.
Μετά το 0-8 και το 12-20 όπου η ομάδα είχε βρει τρία τρίποντα με Πριντ, Σπαν και Μάντζαρη ο κόουτς άρχισε τα μαγικά του. Να μπουν όλοι με το ρολόι στο χέρι, να παίξουν όλοι, να ξεκουραστούν όλοι.
Η συνέχεια γνωστή. Η Μπασκόνια έτρεχε και ο Ολυμπιακός επαναλαμβάνω ΚΟΙΤΑΓΕ.
Λες και απαγορεύεται αυτή η ομάδα να τρέξει και να πάει σε παιχνίδι OVER.
Ελπίζω την επόμενη φορά να υπάρχει πλάνο γιατί αυτό το θέαμα κουράζει, το μπάσκετ δεν είναι μόνο ΑΜΥΝΑ και δεν είμαστε στην εποχή του Γιάννη Ιωαννίδη.
ΥΓ2. Στήριξη , πίστη και απεριόριστος σεβασμός για αυτήν την ομάδα.
ΥΓ3. Όλοι είμαστε κατά των αλλαγών. Η αλλαγή σελίδας όμως για το κλαμπ, προήλθε από τις προσθήκες των Λο (κυρίως) και Ντόρσεϊ, τέτοια εποχή.
Οι Λάνγκφορντ και Μπόμπι Μπράουν κυκλοφορούν ελεύθεροι και επαναλαμβάνω ότι όσο οι υπάρχοντες βυθίζονται στην εσωστρέφεια, όλοι μας θα σκεφτόμαστε το καλύτερο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου