Tactic Philosopher game 6

Πιο ήρεμοι και νηφάλιοι, συζητάμε για τις λανθασμένες τακτικές οι οποίες οδήγησαν τον Ολυμπιακό σε "ενεργητικό" μόλις 62 πόντους και σε ακόμα μία εντός έδρας ήττα από τον αιώνιο αντίπαλο.
Διαβάστε στον σημερινό "tactic philosopher": το άλυτο περιφερειακό αμυντικό περιφερειακό πρόβλημα, η πρωτοφανής έλλειψη επιθετικής ενέργειας και το "κόλλημα δημιουργίας" στην περιφέρεια που οδήγησε στον μηδενισμό της ερυθρόλευκης ρακέτας.
Επιμελείται ο Αντιδραστικός

Σήμερα μιλάμε μόνο για μπάσκετ. Άλλωστε σε αυτή εδώ η στήλη, συζητάμε ΜΟΝΟ για τακτικά κομμάτια των αγώνων.

Το άλυτο αμυντικό  περιφερειακό πρόβλημα

Θα μπορούσαμε να κάνουμε copy paste ότι γράψαμε μετά την συντριβή στην Βαρκελώνη. Ας το πάρουμε όμως ξανά από την αρχή. Ο Ολυμπιακός προχθές αμυντικά (απέναντι στον περιορισμένο Παναθηναϊκό) δεν ήταν καλός, παρά τους 70 πόντους παθητικό. Το αμυντικό πρόβλημα εντοπίσηκε ΞΑΝΑ στην περιφερειακή άμυνα στα 9-10m. Με τους κακούς αμυντικούς Ρόμπερτς και Στρέλνιεκς να τρώνε ΠΑΝΤΑ το πρώτο κεντρικό σκριν (και χωρίς ψηλό για heads out) οι αποστάσεις στην άμυνα ήταν μεγάλες. Αυτό φαίνεται από το σουλατσάρισμα του (τίμιου guard) Λεκαβίτσιους αλλά και από τα πολλά προκλητικά ελεύθερα τρίποντα του Γκιστ.
Ο Ολυμπιακός για ακόμα ένα παιχνίδι φάνηκε να μην έχει καλή αμυντική ισορροπία κι αυτό επαναλαμβάνω οφείλεται στην παρουσία των δυο νέων του guard οι οποίοι αποτελούν μαύρες τρύπες.

Πρωτοφανής έλλειψη επιθετικής ενέργειας

Σας το έγραψα και στο pre game. Για να κερδίσει τον Πασκουάλ ο Ολυμπιακός ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να μπλέξει στον κοιμισμένο ρυθμό του. Κι όμως την πάτησε ΞΑΝΑ έτσι. Ο Ολυμπιακός δεν μπορούσε να ξεκολλήσει από την 1η ταχύτητα. Καμία κατάσταση transition σε 40' (μόνο ένα κάρφωμα του Μακλίν μετά από κλέψιμο) ενώ δεν είδαμε ούτε καν κάποια διείσδυση (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων).
Θυμάστε για παράδειγμα ένα drive του Παπανικολάου; Ένα drive του Τόμσον μήπως; Όχι κανένα. Μόνο οι κορυφαίοι Στρέλνιεκς και Παπαπέτρου (που είχαν ψυχολογία) προσπάθησαν να διεισδύσουν κάποιες φορές. Θυμάστε αιφινιδιασμό; Ή έστω κάποια συστηματική προσπάθεια ΓΡΗΓΟΡΩΝ (κάτω από τα 14") επιθέσεων; Ξανά και ξανά, όχι.
Ο Ολυμπιακός έδειχνε να μην έχει ενέργεια και ξεπέταγμα επιθετικό (είτε στο σετ είτε στο ανοιχτό γήπεδο) κι έτσι έγινε εύκολη λεία για τις άμυνες του Πασκουάλ.
Εδώ τίθεται το ερώτημα, αν αυτή είναι "απόφαση του τεχνικού team" ώστε η ομάδα να κρατάει δυνάμεις...
* Το καλύτερο φετινό παιχνίδι της ομάδας (με Κίμκι) ήταν και το μοναδικό που ο Ολυμπιακός ΕΤΡΕΞΕ πολύ βάση πλάνου νομίζω. Και είδαμε τα αποτελέσματα...

Κόλλημα δημιουργίας στην περιφέρεια

Στατικότητα, ΚΑΚΗ κυκλοφορία και κακές αποστάσεις στην ερυθρόλευκη επίθεση. Ξεκινώντας όλα από τον ΞΑΝΑ αρνητικό Ρόμπερτς-ο οποίος έχει  δυσκολίες ακόμα και στο απλό κατέβασμα της μπάλας. Γενικά η μπάλα αργούσε προκλητικά να φύγει από τα χέρια του εκάστοτε βασικού guard της ομάδας. Λες και κόλλαγαν όλα τα συστήματα.
Αυτό είχε ως πρώτο και κύριο πρόβλημα να ΚΟΠΕΙ τελείως ο δρόμος προς το low post. Με τον ΠΑΟ να χει άπειρα χέρια ιδανικά για deflections και την κακή κυκλοφορία, η μπάλα πέρναγε ΕΛΆΧΙΣΤΑ στους δυο βασικούς επιθετικούς στόχους της ομάδας, Πρίντεζη και Μιλουτίνοφ. Και αν ο μεν Πριντ έκανε ένα κακό ματς με κακά ποσοστά, ο  Μιλουτίνοφ πήρε μόλις 2-3 μπάλες σε ΟΛΟΚΛΗΡΟ το ματς! Απίστευτο στατιτικό.
Την ίδια ώρα όσο πέρναγε την ώρα έλλειψε ΕΜΦΑΝΩΣ το καθαρό μυαλό από προπονητή και παίχτες. Στο post  δεν πήραν μπάλες ούτε ΚΑΝ οι δυο Παπ, ενώ ακόμα και με τον Λεκαβίτσιους για 20' στο παρκέ, δεν τον πόσταραν ΟΎΤΕ ΜΙΑ ΦΟΡΑ... Και είναι μόλις 1.80...
Τέλος περί κολλήματος στην περιφέρεια να αναφέρω και το εξής. Μετά από κάποια καλά σουτ του Στρέλνιεκς, όλη η ομάδα προκλητικά έψαχνε ΜΟΝΟ αυτόν, χωρίς κάποιο ιδιαίτερο σύστημα. Προσπαθούσε να πάρει τη μπάλα, απλά μετά από συνεχόμενα σκριν (χαίρω πολύ) τα οποία ο Παναθηναϊκός αντιμετώπιζε εύκολα με αλλαγές. Εν τέλει την έπαιρνε σε λάθος χρόνο και στα κρίσιμα δεν έκανε κι αυτός τίποτα ουσιώδες...