Γαύρος ετών 30…(videos)

Ο Stouk κλείνει σήμερα τα κομβικά πρώτα –άντα και κάνει το countdown των 10 στιγμών που έχουν χαραχτεί εντονότερα στην «ερυθρόλευκη» μνήμη του…

10. Το πρώτο ευρωπαϊκό του συλλόγου

Ολυμπιακός-Βούπερταλ στο ΣΕΦ. Τελικός κυπέλλου κυπελλούχων βόλεϊ 1996. Ήταν το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο του συλλόγου σε όλα τα αθλήματα και είχε γιορταστεί δεόντως. Το Κουβανέζικο δίδυμο Σάντσες-Ερνάντες δεν θα ξεχαστεί ποτέ… (περιγραφή Αλευρόπουλου-θεού)...

9. Το ντου στο Ολυμπιακός-Αθηναϊκός

Ήταν από τις πρώτες μου φορές σε γήπεδο. Ο κόσμος να βράζει κατά του Δημόπουλου και τη χειρονομία του προς την 7 και μαζικό ντου από το πέταλο. Χάος στα άπειρα (τότε) μάτια μου… Εκείνη την εποχή ο Ολυμπιακός ήταν ο καρπαζοεισπράκτορας της Ελλάδας. Τώρα;; Ο… καρπαζοδότης!!!

8. Ολυμπιακός-Γιουβέντους 1-1

Είναι βέβαια στιγμή λύπης, αλλά η ατμόσφαιρα του ΟΑΚΑ είναι μνημείο για τον ερυθρόλευκο κόσμο. 72.000 άνθρωποι να τραγουδούν στην βροχή, να βλέπουν τον Ολυμπιακό να βάζει στα σχοινιά από το 1΄ την μεγάλη Γιούβε, τον Γκόγκα (η επιτομή του φορ…) να κάνει το 1-0 και για 85΄ κόλαση… Ο Κόντε βέβαια το γύρισε σε… κηδεία (!), με την Γιούβε να μην κάνει ουσιαστικά φάση σε όλο τον αγώνα. Τότε υπήρχε η αίσθηση ότι ο Ολυμπιακός θα περνούσε στη συνέχεια ακόμα και την Μάντσεστερ…

7. O 5^ος τελικός του 2002 στο ΟΑΚΑ…

Την άλλη μέρα γράφαμε μαθηματικά κατεύθυνσης. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε εμένα και τον Αντιδραστικό να πάμε στο γήπεδο. Μπαίνοντας στην εξέδρα των Ολυμπιακών από τους πρώτους, νιώσαμε σαν μονομάχοι στο Κολοσσαίο! Το σύνθημα «Τούρκοι, ρουφιάνοι, ήρθε το Λιμάνι» μας τόνωσε κάπως την ψυχολογία. Μεγάλο ματς, γυρίσαμε τη διαφορά με τριποντάρες Τόμιτς, Ρισασέξ, αλλά η ΑΕΚ κέρδισε. Αν έπαιζε ο Αλ Φόρντ (έλλειπε και από το Brake του ΣΕΦ) τότε ο πρωταθλητής θα ήταν κόκκινος… Κρίμα..

6. Η Φιέστα του 1997

Μεγάλο πανηγύρι. Τα πέτρινα χρόνια έμεναν πίσω και μπροστά μας τα καλύτερα. Ο κόσμος περίμενε στις πινακίδες και με τη λήξη όλοι μπήκαν μέσα. Πώς να συγκρατηθεί μια αναμονή 10 ετών;;;

5. Το ευρωπαϊκό στη Ρώμη…

12 ετών, μέσα στη Ρώμη, αλλά όχι στο γήπεδο!!! Σε σπίτι που βρισκόταν 3-4 στάσεις μακριά με το μετρό από το Palaeur. Ακούγοντας το ματς από δορυφορικό ραδιόφωνο (ή κάτι τέτοιο τέλοσπάντων!) από την ΕΡΑ. 3 συνεχόμενες χρονιές πολύ κοντά στο τρόπαιο και έγινε πραγματικότητα. Αξέχαστος Ντέιβιντ Ρίβερς. Μοναδικός…

4. Το 1-4…

Ματς χωρίς Τζόλε μέσα στη Λεωφόρο και με σκορ στον 1^ο αγώνα 1-1. Οι Παναθηναϊκοί ετοιμάζονταν για γιορτή, αλλά ο Λουτσιάνο Ντε Σόουζα είχε διαφορετική άποψη. Το έβλεπα σε πρακτορείο ΟΠΑΠ, με τον Spanio να δείχνει τον κώλο του (ναι κανονικά, τον έδειξε!!) μετά την τρομερή πλασεδάρα του Μάγου. Sorry φίλε για την αποκάλυψη, αλλά ήταν memorable κίνηση!!!!

3. Ολυμπιακός-ΠΑΟ 73-38

Μετά από αυτό το ματς, ο Στόγιαν Βράνκοβιτς εθεάθη κλαμένος στα αποδυτήρια. Ο πριν από λίγες μέρες Πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός γονάτισε και ταπεινώθηκε στο ΣΕΦ. Απόλαυση…

2. Το γκολ του Ντάρμπισιρ…

Δεν είναι η κατάκτηση του κυπέλλου. Καμία σχέση. Τέτοια έχει πολλά ο Ολυμπιακός και θα πάρει ακόμα περισσότερα. Αλλά όταν οι Αεκτζήδες τραγουδούν «Θρύλε γερά πάρτο στα χαρτιά», ο Κυργιάκος βρίζει «μια ζωή εγώ θα σας γ…ω» και ο Ματ ισοφαρίζει στο τελευταίο δευτερόλεπτο, τότε το πράγμα έρχεται και δένει. Ο καλύτερος τελικός που έχουν δει τα μάτια μου (Bonus ότι ήμουν στο γήπεδο με τους Spanio και Αντιδραστικό, αλλά και την κοπέλα μου, που μια μέρα πριν της είχα κάνει πρόταση γάμου (νυν γυναίκα μου δλδ!))

ΥΣ: Δεν έχει σημαδέψει μόνο εμένα, αλλά και την ιστορία του ποδοσφαιρικού τμήματος. Δεν είναι τυχαίο ότι η ταπετσαρία του Ματ που σκοράρει κοσμεί ένα τεράστιο τοίχο στην κεντρική σάλα του προπονητηρίου του Ρέντη.

1. Το καλάθι του Πρίντεζη

Δεν μπορώ να γράψω κάτι που να μην έχει γραφτεί. Είναι η πιο χαρούμενη στιγμή όλων των Ολυμπιακών σε όλα τα αθλήματα. Η πιο μεγάλη έκρηξη αισθημάτων που έχουμε ζήσει…

ΥΣ: Διαφωνώ με όσους λένε "Ολυμπιακός γεννιέσαι, δε γίνεσαι!". Ολυμπιακός γίνεσαι. Και γι΄αυτό 1000 ευχαριστώ στον πατέρα μου, που πέρα από όλα τα άλλα, με έκανε Ολυμπιακό, γεμίζοντας τη ζωή μου με πολλές αναμνήσεις....