Ακριβώς όπως στο Φάληρο...

Η εμφάνιση και κυρίως η λογική που αντιμετώπισε ο Ολυμπιακός τη Μπέτις την 1η αγωνιστική στο Φάληρο σχολιάστηκε από πολλούς με σκεπτικισμό, ου μην με χλευασμό. Κι όμως, και "σοφή" ήταν και τον "κρατάει" ακόμα σε τροχιά πρόκρισης. Γράφει ο Stouk

Εδώ στην Ελλάδα έχουμε αυξημένο το πνεύμα ανωτερότητας. Στα πάντα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Υπάρχει μια αίσθηση σε πολλούς ότι είμαστε πιο "ξύπνιοι" σαν λαός από τους άλλους. Πιο καπάτσοι, πιο μαχητικοί, ακόμα και πιο φλογεροί εραστές!

Αλλά για να πάμε και στο ποδόσφαιρο, που είναι και το θέμα μας, όταν γίνονται οι κληρώσεις, μας φτάνει να μην ακούσουμε ονόματα των πιο φημισμένων ομάδων και είμαστε... εντάξει! Αν δεν υπάρχει Μάντσεστερ, Μπάρτσα, Ρεάλ, Παρί, Λίβερπουλ, Μπάγερν κλπ, παίρνουμε ένα... up ψυχολογικό σαν οπαδοί, θεωρώντας του χεριού μας όλους τους υπόλοιπους!

Να, για παράδειγμα η ΑΕΚ. Κληρώθηκε στο Τσάμπιονσ Λίγκ με Μπάγερν, Μπενφίκα και Άγιαξ και άμεσα υπήρξε κλίμα του τύπου "ΜΠΟΡΕΙ". Εξέτασε κανείς αν η ΑΕΚ έχει τα εργαλεία να αντεπεξέλθει σε τέτοιου βαθμού δυσκολίας ματς; Ήξερε κανείς την πραγματική δυναμικότητα των αντιπάλων (οκ, πλην Μπάγερν); Λογάριασε κανείς το πόσο έμπειρες ομάδες είναι ο Άγιαξ και η Μπενφίκα σε σχέση με την ΑΕΚ, που μόλις πριν λίγα χρόνια ξέφυγε από την περιπέτεια της Γ και της Β Εθνικής;

Τα αποτελέσματα τα είδατε; 0 βαθμοί και γκολ 2 υπέρ (σε έναν αγώνα με την Μπενφίκα) και 12 κατά!!!!

Ας πάμε όμως και στα δικά μας. Από το 1997, όταν και κουνήθηκε το σεντόνι για πρώτη φορά, πέρασαν είκοσι χρόνια!! Όλον αυτόν τον καιρό θα έπρεπε να έχουμε μάθει ότι στην Ευρώπη, για τις ελληνικές ομάδες, δεν υπάρχει ματς εύκολο, δεν υπάρχει αντίπαλος βατός. Εσύ τον κάνεις να φαίνεται έτσι. Δεν μπορείς να πεις "εμένα μου αρέσει να βλέπω μπάλα και στην Ευρώπη", γιατί θα φύγεις με τριάρες και τεσσάρες, ακόμα και στο ίδιο σου το γήπεδο, από Ρόζενμποργκ και Σεντ Ετιέν έως Παρί και Γιούβε.

Ο Ολυμπιακός, λοιπόν, φέτος, όντας μια νέα ομάδα, με τόσους νέους παίκτες και φυσικά νέο προπονητή, ήταν και αναγκαίο και σοφό να μπει προσεκτικά και βήμα - βήμα στους ευρωπαϊκούς του αγώνες. Γιατί εκ των πραγμάτων Σεπτέμβρη μήνα δεν μπορείς με τέτοια δεδομένα να "κεντάς"  στο γήπεδο, αλλά εκτός αυτού πρέπει να μπορείς να διακρίνεις και με ποιον έχεις να κάνεις.

Την 1η αγωνιστική λοιπόν, ο Ολυμπιακός υποδέχθηκε την Μπέτις. Ο Μαρτίνς παρέταξε μια ομάδα με καθαρά αμυντικούς προσανατολισμούς, με σκοπό να κρατήσει απαρρέκκλιτα το 0 πίσω.

Το 0-0 ήταν το τελικό αποτέλεσμα. Και αν μάλιστα οι δύο "κοντοί" (Ποντένσε και Φέτφα) είχαν κάνει απλά μια πάσα στον διπλανό τους (σε αντίστοιχες φάσεις στο 1ο και στο 2ο ημίχρονο), ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να έχει προηγηθεί. Ωστόσο, το Χ ήταν δίκαιο, αφού και η Μπέτις είχε τις ευκαιρίες της (με κυριότερη αυτή που προήλθε από το ασύλληπτο τσαφ του Μιράντα).

Μετά το ματς παρατήρησα έναν αναβρασμό του τύπου "ντροπή. παίζουμε πίσω στο ίδιο μας το γήπεδο; έπρεπε να μπούμε να τους πατήσουμε. we rule this land." κλπ.

Ένα ματς των Ισπανών και μόνο αν είχε παρακολουθήσει κάποιος, θα μπορούσε να καταλάβει ότι αν αυτή η Μπέτις, που μπορεί να κυκλοφορεί μαεστρικά την μπάλα, έβρισκε χώρους απέναντι στον (ανέτοιμο) Ολυμπιακό, θα είχε γίνει της... Σπόρτινγκ Λισσαβόνας το κάγκελο! Πολύ σοφά το είχε πάει ο Μαρτίνς το ματς.

Είδαμε ότι η Μπέτις είναι ικανή να βγάλει μεγάλα ματς με ικανότερους αντιπάλους από τον Ολυμπιακό. Έχει κάνει 1-2 μέσα στη Μίλαν, ενώ πρόσφατα πήρε διπλό στη Βαρκελώνη, βάζοντας 4 γκολ.

Δεν είπε κανείς ότι πρόκειται για υπερομάδα, αλλά όχι και να απαιτούμε να... πατηθεί από τον Ολυμπιακό! Εκείνο το 0-0, σε συνδυασμό με τις δύο νίκες με την Ντούντελανζ (είπαμε. στα λόγια εύκολο, αλλά στην πράξη είναι το θέμα) κρατούν τον Ολυμπιακό στο κόλπο της πρόκρισης.

Η ομάδα θα πάει χωρίς άγχος στην Ισπανία, με στόχο μια καλή εμφάνιση και ανάλογα τη ροή του αγώνα να στοχεύσει σε βαθμό ή βαθμούς.

Αλλά σε κάθε περίπτωση, η φιλοσοφία πρέπει να είναι ίδια με αυτή του πρώτου αγώνα. Και επειδή το Χ μας κάνει, και επειδή η Μπέτις έχει την ποιότητα έναν Ολυμπιακό να τον εκθέσει, αλλά κυρίως, επειδή έχει αποδειχθεί ότι στην έδρα της.. αγχώνεται περισσότερο!

1-0 με τη Σεβίλλη, 2-2 με τη Μπιλμπάο, 1-0 με τη Λεγανές, 0-1 από τη Βαγιαδολίδ, 3-3 με τη Θέλτα, 1-1 με τη Μίλαν.

Οπότε, ο δρόμος του Ολυμπιακού είναι ξεκάθαρος και η συνταγή δοκιμασμένη. Γεμάτο κέντρο, προσοχή στην άμυνα, καλές αντεπιθέσεις. Απλά, στις πρώτες 2-3 ευκαιρίες που θα του παρουσιαστούν, ευχής έργον είναι να κάνει το γκολ. Η εικόνα μέχρι τώρα δείχνει δυστοκία, αλλά ποτέ δεν είναι αργά για να αλλάξει αυτό.