Ένα κρίσιμο και ενδιαφέρον καλοκαίρι...

Ο Μάρτινς ήρθε, είδε και πια ξέρει. Ο Μαρινάκης έκανε λάθη σχεδιασμού και επιλογών και καλείται να μην τα επαναλάβει. Ο κόσμος κατάλαβε τι παιχνίδι παίζεται σε βάρος του Ολυμπιακού και πρέπει να στηρίξει. Συνεπώς, το καλοκαίρι που μας έρχεται είναι η (πρώτη) ευκαιρία η γνώση να γίνει πράξη. Γράφει ο Stouk

Μια χρονιά χωρίς τίτλο στο ποδόσφαιρο δεν είναι η συντέλεια του κόσμου. Καθόλου όμορφη, καθόλου ελκυστική, αλλά σε καμία περίπτωση λόγος για να φέρει την καταστροφή.

Η καταστροφή ή anyway, για να μην είμαστε και υπερβολικοί, το πισωγύρισμα ή η εσωστρέφεια θα έρθει με επανάληψη των φετινών λαθών.

Τέτοια έγιναν πολλά και από όλους.

Αρχικά, ο Μαρινάκης επέλεξε έναν προπονητή αμφιβόλου αξίας, προκειμένου απλά και μόνο να περάσει στο Τσάμπιονς Λίγκ. Εκεί χάλασε το γλυκό. Γιατί μεταγραφές έγιναν. Και πολλές και καλές (κάποιες, όχι όλες). Ένας καλός κόουτς θα είχε μπορέσει, με αυτό το ρόστερ να κάνει πολύ όμορφα πράγματα στο χορτάρι.

Αντιθέτως, η επιλογή Χάσι κατέστρεψε τα πάντα. Εκεί ξεκίνησε το πρόβλημα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι λάθος ήταν και η επαναπρόσληψη Λεμονή (αντί ενός άλλου κανονικού προπονητή). Ο Έλληνας κόουτς, όμως, έφερε συσπείρωση και αποτελέσματα, αλλά "κρεμάστηκε" επειδή δεν είχε ήσυχα αποδυτήρια. Είναι ένας καλός λόγος να απολυθεί κάποιος προπονητής, αλλά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια, η μπάλα σε αυτό το κομμάτι είχε χαθεί εντελώς από την αρχή, αφού ούτε ο Γκαρθία βελτίωσε τα πράγματα.

Ο Μάρτινς δεν ήρθε με περγαμηνές Βαλβέρδε. Είναι άλλος ένας Πορτογάλος στον πάγκο του Ολυμπιακού και κακά τα ψέματα μια καχυποψία υπάρχει. Ωστόσο, φαίνεται να είναι... κανονικός προπονητής και όχι Χάσι, ούτε φυσικά Λεμονής. Οπότε το πρώτο βήμα έγινε.

Ο ίδιος ο Μάρτινς τώρα είχε άπλετο χρόνο (αφού προσελήφθη Απρίλιο...) να δει το ρόστερ, να καταλάβει ποιος παίκτης του κάνει και ποιος όχι και να κάνει τις επιλογές του. Επίσης, θα μπορέσει να οργανώσει μια προετοιμασία όπως και όπου ο ίδιος θέλει. Συνεπώς, ως προς το θέμα χρόνος δεν έχει δικαιολογία.

Από την άλλη, η διοίκηση και δη ο Μαρινάκης είχαν μπει σε ένα μανατζερικό γαϊτανάκι τα τελευταία χρόνια, που ναι μεν έφερε λεφτά στα ταμεία, αλλά χάλασε την χημεία της ομάδας και σε πολλές περιπτώσεις και την ελληνικότητά της. Είτε αυτό σημαίνει πρόωρες πωλήσεις (βλ. Ρέτσο ο οποίος θα μπορούσε ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ μια σεζόν ακόμα να παραμείνει) είτε δανεισμός για να χωρέσουν κάποιοι ξένοι και μάλιστα αμφιβόλου αξίας (εδώ δε φτάνει μια παρένθεση, θέλουμε πολλές!).

Τα πρώτα σημάδια δείχνουν ότι το σκηνικό θα αλλάξει. Όσοι ποιοτικοί Έλληνες υπάρχουν στο ρόστερ ή ελεύθεροι στην αγορά θα χωρέσουν στην ομάδα και μάλιστα με ρόλο, ενώ οι ξένοι δεν θα αποκτηθούν με πρώτο γνώμονα ποιον μάνατζερ έχουν, αλλά αν ταιριάζουν σε αυτό που θέλει ο προπονητής αρχικά, αλλά και ο κόσμος. Το τελευταίο μην το κατακρίνετε. Αν γίνετε με μέτρο κάνει καλό.

Για παράδειγμα, ο κόσμος αναπολεί Καρεμπέ, Ζιοβάνι, Ριβάλντο κλπ. Αν βρεθεί κάτι αντίστοιχο, μη σας κάνει εντύπωση αν αποκτηθεί.

Μιας και μιλάμε όμως για τον κόσμο, να πούμε ότι σημαντικό κομμάτι αυτού έκανε κάποιες λάθος κρίσεις. Ειδικά ως προς το πρόσωπο του Μαρινάκη (βάζω και τον εαυτό μου μέσα φυσικά). Μπορεί να έχει κάνει λάθη, αλλά το να γυρίζεις την πλάτη και να καταφέρεσαι ενάντια σε έναν άνθρωπο που ουσιαστικά ΕΣΩΣΕ τον Ολυμπιακό (μην ξεχνάμε πώς ήταν το καλοκαίρι του 2010 η κατάσταση...) είναι λάθος. Είναι γαύρος και φυσικά πονάει την ομάδα.

Μαζί με όλα αυτά, και ο τελευταίος οπαδός πια έχει καταλάβει τι παίζεται πίσω από τις κουρτίνες. Συνεχείς δικαστικές διώξεις που πέφτουν μια - μια στο κενό, ΜΜΕ που έχουν ως στόχο αποκλειστικά την λάσπη εναντίον του, αλλά και μια κυβέρνηση που είναι σε θέση μάχης απέναντί του (το τελευταίο σκηνικό "κάποιος μου τηλεφώνησε" και οι ανακοινώσεις του Μαξίμου φτάνει νομίζω ως παράδειγμα).

Οπότε είναι ώρα ο Μαρινάκης να στηριχτεί απόλυτα. Δεν υπάρχει άλλη λύση. Αν δέχεται πόλεμο και εκ των έσω, τότε δεν έχει λόγο να μείνει.

Να, λοιπόν, που βρισκόμαστε σε μια κρίσιμη περίοδο, που ο καθένας από το μετερίζι που του αναλογεί καλείται να κάνει τα λόγια, αλλά και τις γνώσεις πράξη. Σίγουρα θα έχει πολύ ενδιαφέρον το καλοκαίρι, που ίσως είναι το πιο κρίσιμο των τελευταίων ετών.

ΥΣ: Επειδή πολύς ντόρος γίνεται τελευταία για τον Καραπαπά, να πω ότι εγώ ποτέ δεν τον συμπάθησα και συνεχίζω. Δεν μου αρέσει ούτε ο τρόπος που χειρίζεται τον λόγο, ούτε πολλές φορές το σκεπτικό του. Ξέρω ότι ο Μαρινάκης τον θεωρεί δικό του άνθρωπο, αφού τον έχει στηρίξει από την πρώτη στιγμή, αλλά ίσως ήρθε η ώρα να γίνει και εκεί μια αλλαγή. Όχι κάποιος... γλυκανάλατος, αλλά σίγουρα κάποιος με μεγαλύτερη αίγλη...Δίαλοε, κάποιος Σταύρος Τσόχος και κάποια Λόλα Νταϊφά θα υπάρχουν εκεί έξω...