Football Philosopher: ώρα απομυθοποίησης...

Στην σημερινή στήλη, ο football philosopher εστιάζει στην πλήρη απομυθοποίηση δυο ομάδων που θεωρήθηκαν -δικαίως- ότι έπαιξαν το πιο όμορφο ποδόσφαιρο την τελευταία -και βάλε- δεκαετία.

Με αφορμή τους πρώτους αγώνες των "16" του champions league, γίναμε μάρτυρες της πρωτοφανούς απομυθοποίησης (και συντριβής) δυο ιστορικών ομάδων. Των δυο ομάδων, με το καλύτερο passing game, που έβγαλαν την φήμη πως αποδίδουν το πιο όμορφο ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη ολόκληρη. Ο λόγος για την Μπαρτσελόνα και την Άρσεναλ...

Δυο τεράστιοι σύλλογοι. Που όμως αρνούνται πεισματικά εδώ και αρκετό καιρό  να ακολουθήσουν την "νέα εποχή" στο ποδόσφαιρο. Και σιγά σιγά φτάσανε στο τέλμα. Φτάσανε στο σημείο που λες πως δεν υπάρχει μέλλον για αυτές. Φτάσανε στο σημείο να μαζεύουν τεσσάρες και πεντάρες... Αυτη η διαδικασία (της παρακμής τους) έχει ξεκινήσει βέβαια χρόνια, αλλά φέτος νομίζω πως ολοκληρώνεται. Φέτος απομυθοποιούνται και οι δυο πλήρως. Η τεσσάρα και η πεντάρα αντίστοιχα, είναι απλά η αφορμή. Η αιτία είναι άλλη.

Αιτία είναι η πεισματική τους στάση να μην αλλάζουν. Να μένουν ίδιες εδώ και χρόνια. Ομάδες που εξακολουθούν να βασίζονται στην τεχνική και στο passing game, την ίδια στιγμή που το σύγχρονο ποδόσφαιρο "επιτάσσει" δύναμη και ταχύτητα.

Το "τίκι τάκα" τους (το ίδιο παίζουν αλλά σε διαφορετικό version) έχει πεθάνει βέβαια εδώ και χρόνια, αυτό το ξέραμε. Η Μπαρτσελόνα έστω κι αν κατακτά την primera τα τελευταία χρόνια, εδώ και μια τριετία δεν προχωράει στο champions league. Και τρία χρόνια σε αυτό το επίπεδο είναι πολλά. Η δε Άρσεναλ την τελευταία δεκαετία κατακτά μόνο που κ που κανά FA Cup, ενω συστηματικά αποτυγχάνει στην premier και στο "ch-l"... Αλλα σκεφτείτε κι άλλες ομάδες που δοκίμασαν το εξαντλητικό passing game. Η Μπάγερν του Πεπ απέτυχε μια τριετία στο champions league, ενώ ο ίδιος coach το δοκίμασε και φέτος στην Σίτυ και έμεινε εκτός τίτλου από τον Νοέμβρη και αναγκάστηκε να το αλλάξει.

Που θέλω όμως να καταλήξω. Η Μπάρτσα και Άρσεναλ, παγιδεύτηκαν στην "εσωστρέφεια" τους. Αρνήθηκαν να αλλάξουν. Αρνήθηκαν να προοδεύσουν. Και πλέον το πληρώνουν.

• -Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο η δύναμη υπερνικά την τεχνική, ενώ οι κοντινές πάσες έχουν "αντικατασταθεί" , από πάσες όπου η μπάλα διανύει μεγάλες αποστάσεις με ταχύτητα. Αυτό είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο. Με δύναμη, ταχύτητα, τρεξίματα, τζαρτζ, αντοχή. Όχι με πάσες,  αυτοματισμούς, "ένα-δύο" κτλ κτλ. Καλά και το passing game αλλά πλέον δεν φέρνει τους τίτλους...
• -Και οι δυο ομάδες είναι αρκετά soft, δεν έχουν καθαρόαιμα άκρα (ούτε εξτρέμ-ούτε μπακ), τους λείπει η σκληράδα και η ταχύτητα στο κέντρο, ενώ αμυντικά ψάχνουν εδώ και χρόνια λύσεις και εν τέλει δεν  βρίσκουν (δείτε τι έπαθε η Άρσεναλ μόλις βγήκε ο Κοσιελνί ή η Μπάρτσα κάθε φορά που λείπει ο Μασεράνο). Και να πεις πως δεν έχουν budget... Έχουν και παραέχουν. Αλλα προτιμούν να το σπαταλούν αλλού. Σε τεχνίτες μεσοεπιθετικούς κυρίως- όπου έχουν φορτώσει τα ρόστερ τους και όχι σε σκληροτράχηλους, γρήγορους, "μαχητές" παίχτες...

Συνοψίζοντας να τονίσω πως το προσεχές καλοκαίρι, θα ναι πολύ κρίσιμο και για τους δύο. Ειδικά για την Άρσεναλ που θα αλλάξει -λογικά- μετά από 21 χρόνια προπονητή, αλλά και για την Μπάρτσα που μετά από χρόνια θα πρέπει να αλλάξει ρόστερ και τακτική αντίληψη (και προπονητή θα αλλάξει εννοείται). Επιτέλους θα πρέπει να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα* του σύγχρονου ποδοσφαίρου, θα πρέπει να ΑΛΛΑΞΟΥΝ...

*Ότι πιο κοντινό στο τίτι τάκα, αλλά σε σύγχρονη version παίζει νομίζω ο Κλοπ-ίσως και η Τότεναμ του Ποκετίνο. Πολλές πάσες μεν, αλλά πιο γρήγορες, μεγάλες και το κυριότερο ΚΑΘΕΤΕΣ (και όχι παράλληλες του τίτι τάκα)... Από κει και πέρα σκεφτείτε κάτι. 

Η Ρεάλ, η Ατλέτικο, η Τσέλσι, η Γιουνάιτεντ, η Γιουβέντους, ακόμα και η Μπάγερν, ΟΛΕΣ παίζουν με γρήγορο ρυθμό και με μεγάλες πάσες... Αυτή είναι το σύγχρονο ποδόσφαιρο, ΤΕΛΟΣ... Δεν υπάρχει πια η σχολή του τίκι τάκα...