Μην χάσουμε το δάσος…

Μπορεί απόψε να έρθει μια ιστορική νίκη (όπως με την Ατλέτικο) ή μια βαριά ήττα. Η χαρά/περηφάνια ή το σοκ αντίστοιχα, δεν πρέπει να κάνει τον Ολυμπιακό να χάσει τον προσανατολισμό του. Που είναι ξεκάθαρα η 3^η θέση. Stouk

Κανείς δεν θα έλεγε όχι σε ένα θετικό αποτέλεσμα. Ποδόσφαιρο είναι, όλα μπορούν να συμβούν.

Δεν ξέρω όμως κατά πόσο παίκτες, προπονητής και διοίκηση είναι ικανοί να μείνουν συγκεντρωμένοι στον βασικό στόχο, δλδ την 3^η θέση που οδηγεί στο Europa, και στον βασικό μας αντίπαλο στον όμιλο, που δεν είναι η Μπάγερν αλλά η Ντιναμό. Απέναντι στους Κροάτες, σε αυτά τα 2 ματς, ο Ολυμπιακός παίζει όλη τη σεζόν στην Ευρώπη.

Γιατί σε έναν όμιλο με ομάδες τύπου Μπάγερν και Άρσεναλ είναι λάθος να αναλωνόμαστε σε όνειρα θερινής νυκτός για πρόκριση στους 16. Η μοίρα του Ολυμπιακού απέναντι σε τέτοια μεγαθήρια, είναι να στοχεύει στο εφικτό. Γιατί σε άλλη περίπτωση, μπορεί να χάσει και αυτό.

Θα πει κανείς ότι μαζεύοντας βαθμούς με τα θηρία, γίνεται πιο εύκολο το να βάλεις από κάτω την Ντιναμό. Σωστό, αλλά εδώ μιλάμε για την Μπάγερν και την Άρσεναλ παιδιά. Ίσως το πιο ισχυρό δίδυμο 1^ου-2^ου γκρουπ που έχουμε δει απέναντί μας.

Το καλύτερο, λοιπόν, που έχει να κάνει απόψε η ομάδα είναι να ευχαριστηθεί, όσο μπορεί, την πρεμιέρα και να στοχεύσει στον μη διασυρμό. Έτσι ώστε να μην υπάρξουν χωρίς λόγο σύννεφα και μουρμούρες. Γιατί στο κάτω-κάτω, παίζοντας με ένα από τα φαβορί όχι μόνο του ομίλου, αλλά του θεσμού, ένας διασυρμός είναι στο πρόγραμμα.

Μην νομίζετε ότι φοβάμαι ένα κάζο μιας βαριάς ήττας. Αυτό που φοβάμαι είναι ο Ολυμπιακός να μην καταφέρει να χτυπήσει αυτό που δικαιούται, δηλαδή τη συνέχεια στο Europa. Καλά τα προσωνύμια τύπου «πρέσβης», που σίγουρα θα ακολουθήσουν αν γίνει το θαύμα, αλλά από μεμονωμένες νίκες έχουμε να θυμόμαστε.

Το θέμα είναι τι γίνεται με την τελική σούμα. Που εδώ που τα λέμε, πάει ακόμα παραπέρα από την 3^η θέση. Και πέρυσι βγήκαμε τρίτοι, αλλά παρά ταύτα στο τέλος πάλι δεν χαμογελάσαμε, γιατί η Ντνίπρο μας έριξε στο καναβάτσο.